De wandelroute[1] situeert zich tussen Torhout (Groenhove), Oostkamp en Wingene en is 12,8 km lang, voornamelijk binnen de gemeentegrenzen van Wingene. We splitsten de route op en volgen een ingekort circuit van zo’n 7km vanaf de wijk Rick tot aan de Ringbeekstraat waar we rechts afslaan in de richting van De Zingende Watermolen.

Op de wandelroute moeten we een paar keer gedurende korte tijd wandelen langs gevaarlijke verbindingswegen of deze dwarsen. De betonnen Vannekensstraat-Westkanstraat is nogal druk bereden. Een omwonende doet zijn beklag over het rijgedrag van sommige chauffeurs die ook voor heel wat lawaaioverlast zorgen. Men rijdt er duidelijk veel te snel.

We vertrekken aan de Rick, een vroeger markpleintje dat omgeven was door herbergen. De naam komt van ‘Ter Eect’ en was één van de eerste bewoonde kernen van de gemeente Wingene. Het pleintje diende als marktplaats voor paardenhandel en is nu handig als parkeerplaats voor de wagen van de wandelaars.

Heel deze landbouwstreek werd pas grootschalig ontgonnen vanaf de jaren 1950. Typisch zijn de grote witte hoeven waar woonhuis en bedrijfsruimten onder één dak zitten.

Op het tracé van de wandelroute ten Zuiden van de Ricksteenweg en de Vijfwegenstraat komen we dichte bewoning tegen. Enkele werkman woonsten werden gerenoveerd of vervangen door riante eigentijdse woningen omringd door veel bloemen en door doornhagen gecombineerd met hulst. We zien er ook veel paarden en er zijn ook heel wat maneges in de buurt. Grote bezienswaardigheden vinden we hier niet, wat ons aantrekt zijn voornamelijk de natuur en de dieren. We komen ook een grote serre tegen wat wijst op tuinbouw.

Wat verder lopen we op een beekje met een diepe bedding waar tot midden van de 19de eeuw twee vijvers lagen. Het laaggelegen weiland en de dijken errond verraden de vroegere locatie. Aan beide zijden van het beekje bemerken we een glooiend landschap zodat het voor de wandelaar eerst zacht dalen en nadien een beetje klimmen is.

We zwenken nu rechts af in de richting van De Zingende Watermolen. Het landschap verandert: minder bewoning, meer weiland en braakliggende grond met hier en daar enkele bomen (overblijfsel van vroeger bebossing?) en ook bremstruiken die wijzen op de slechte kwaliteit van de grond. Voor De Zingende Watermolen ligt ook een grote poel die bijna onzichtbaar is vanaf de straat en waarschijnlijk uitgebaat wordt als privé visvijver van een of ander club. De Zingende Watermolen deed tot ca 1950 dienst als molen en werd in het begin van de 20ste eeuw ook aangedreven door een stoommachine zodat in droge periodes kon worden gemalen. De schoorsteen wijst op nog andere activiteiten als het maken van boter en het roten van vlas. De molen werd enkele jaren geleden gerenoveerd en behoort tot de industriële archeologie. Huidige activiteiten van deze vroegere molen zijn manege en horeca. Van dit laatste bemerken we alleen wat opeengestapelde tafeltjes op het terras zodat we besluiten dat de horeca activiteit eerder op een laag pitje staat ten voordele van het manegehouden. Not inviting voor wandelaars hoewel het een prachtige locatie is. Spijtig.

Hoe meer we opnieuw de Rick naderen, hoe ruwer het landschap wordt. Minder landbouw, hier en daar een weide met paarden, koeien of schapen, arme grond overwoekerd door boterbloemen en brem, met wat bomen. In de verte loopt de autosnelweg tussen Kortrijk en Brugge.

Tot slot zeker vermelden dat het circuit verzorgd is en meestal loopt over verharde wegen en paden. Alles is goed aangeduid, verkeerd lopen is zo goed als onmogelijk. Maar buiten de gezonde wandeling, de natuur en de dieren, de bebloemde landelijke woningen, moet je hier geen spectaculaire zaken komen zoeken. Wie op zoek is naar veldkapelletjes of historische hoeven is aan het verkeerd adres. De poel die in combinatie met de watermolen een toeristische attractie zou kunnen zijn, is zo goed als hermetisch afgesloten van de openbare weg en volledig weggestoken. Wandelaars, keep out! Privé-genot van enkelen haalt het op vermaak van velen. Landbouw en maneges primeren in de streek. Wandeltoerisme wordt geduld, nergens ontraden maar zeker ook niet aangemoedigd. Misschien is hier wel een taak weggelegd voor de gemeente Wingene?

Momenteel niet voor herhaling vatbaar.