De naam van de gemeente wordt voor het eerst vermeld als Mulnis in een 13de-eeuwse kopie van een handschrift uit 988. Mulnis, zou afgeleid zijn van mullia of mulda wat fijn stof (cfr. mul?) betekent. In 1280 vermeld als Moude wat staat voor mulle grond. Tegenwoordig is Moen een deelgemeente van Zwevegem.

De startplaats van de wandeling[1], aan de vroegere herberg De Voerman, is moeilijk te vinden. Het huis ligt excentrisch en is trouwens geen herberg meer. De naam is van de gevel verdwenen. Duidelijker is: start aan de afslag Moen van de N8 Kortrijk – Oudenaarde. De gemeente Zwevegem heeft aan die afrit een prachtige nieuwe en veilige parking aangelegd. Spijtig genoeg zit het plaatje “Orveyt wandelroute” in de zomer verborgen achter de overhangende bladeren. Ook dit maakt de start niet gemakkelijker.

Het eerste deel van de wandeling loopt over twee km langs de met wilgen begroeide maar slordige en slecht onderhouden bedding van de vroegere spoorlijn  83 Kortrijk – Ronse. Deze treinverbinding, ingehuldigd in 1869 en in gebruik tot 1960,  werd vooral genomen door pendelaars die in Frankrijk of in Wallonië gingen werken. Halfweg komen we de vroegere “Zwarte Brug” tegen die deze naam dankt aan het roet van de stoomtreinen dat zich op de wanden vastzette. Na de recente restauratie is het eerder een rood-bruine brug geworden … Wat verder op komen we aan de vroegere taverne De Souterrain, genaamd naar een kanaaltunnel die in 1973 werd ontmanteld om plaats te maken voor een volledig open en verbreed kanaal. Over die tunnel kruiste de spoorweg het kanaal.

Via een trap, aangelegd langs het talud, dalen we af naar de oevers van het kanaal Kortrijk – Bossuit dat vandaag bevaarbaar is voor schepen tot 1 350 ton. Het kanaal – geopend in 1860 – verbindt de Schelde met de Leie en diende in de 19de eeuw voor de aanvoer van kolen uit de Borinage. Langs beide zijden van het kanaal is er een jaagpad. De oevers en taluds zijn nu beschermde biotopen voor achttien bedreigde planten- en diersoorten.  We steken het kanaal over via de smalspoorbrug die vroeger diende om met een treintje klei aan te voeren naar een in 1981 gesloten dakpannenfabriek. We volgen opnieuw de vroegere spoorwegbedding, maar nu het tracé aan de overzijde van het kanaal, tot we aan het Orveytbos komen.

Het Orveytbos (28 ha) vormt het derde luik van de wandelroute. Het bos is kunstmatig ontstaan door aanvoer van grond afkomstig van de verbredingswerken van het kanaal.  Op enkele plaatsen zijn er prachtige vergezichten over de streek. Op onze weg komen we enkele poelen tegen, een paradijs voor kikkers en watervogels. Aan het einde van het bos lopen we op een oude arm van het kanaal dat we oversteken via het beschermd Sint-Pietersbruggetje. Toen daar nog scheepvaart was, werd het bruggetje manueel bediend door sasmeesters. Langs de Kraaibosstraat hebben we zicht op het sluizencomplex van Moen. De sluis is 115 m lang en 12.5 m breed en kan zes binnenschepen tegelijk versassen.

Via een lang tegelpad door de velden bereiken we opnieuw ons vertrekpunt. We hebben dan in totaal zo’n zeven km in de benen.

Mooie wandeling, spijtig van het eerste deel van het tracé dat zompig en slecht onderhouden is. In het oog houden, gemeente Zwevegem! Doe er iets aan!