Toen we begin oktober een wandeling maakten door het centrum van Sevilla, botsten we toevallig op een straatje dat een Vlaams klinkende naam droeg: calle Francisco de Pelsmaeker. We vroegen ons af wat die de Pelsmaeker was komen zoeken of uitspoken in Andalucía en aan welke verdiensten hij te danken had dat zijn naam aan een straatje werd gegeven? Eerst dachten we dat het een Vlaamse monnik was die tijdens de Spaanse overheersing in Andalucía verzeild was en, wie weet, misschien als missionaris naar las Indias was vertrokken? Op Internet vonden we het antwoord alsook de missing link met Vlaanderen.

Francisco de Pelsmaeker e Iváñez werd geboren in 1901 in Granada. Hij was de oudste van vier zonen van de Belgische ingenieur Louis de Pelsmaeker, afkomstig van Dendermonde. Louis was gehuwd met Maria Iváñez, een Spaanse dame uit Granada. Vader de Pelsmaeker was honorair consul van België in Granada en eigenaar van mijnen in de Sierra  de Lújar.

Zijn eerste levensjaren bracht Francisco in België door waar de familie werd verrast door de Eerste Wereldoorlog. In 1918 keerde het gezin terug naar Spanje en vroeg Francisco de Spaanse nationaliteit aan.  Francisco studeerde Rechten aan de universiteiten van Granada en Madrid en werd in 1936 hoogleraar Romeins Recht aan de universiteit van Sevilla.

1936 was de periode van de Spaanse burgeroorlog en van de staatsgreep van Franco. Francisco werd “gescreend” door het nieuw regime en als “betrouwbaar” voor de Movimiento Nacional bestempeld:

«Persona de derechas con actividades políticas, de buena conducta moral y religiosa y cumplidor con exceso de sus obligaciones académicas»[1], schreef de rector over hem.

Hij zou zijn hele academische loopbaan doorbrengen in Sevilla en werd in Spanje beschouwd als een autoriteit in het Romeins Recht. In 1960 bracht hij het tot algemeen bestuurder van zijn universiteit en ging in 1971 op emeritaat.

Hij overleed plots op 22 november 1973. Zijn begrafenis werd o.a. bijgewoond door de burgerlijk gouverneur en provinciaal “jefe” van de Movimiento Nacional, zeg maar de Falange van caudillo Franco tijdens wiens regime hij zijn academische loopbaan begon en beëindigde.

[1] Rechtse personaliteit met politieke activiteiten, van goed zedelijk gedrag, godsvruchtig, die zich buitengewoon kwijt van zijn academische verplichtingen.