Robert Nouwen
Davidsfonds, Leuven, 2009, 245 blz.

De titel van het boek is enigszins misleidend. In de eerste honderd bladzijden behandelt de auteur vooral de figuur van keizer Augustus, hoe Octavianus Augustus werd en de politiek die hij voerde. Zijn rol en optreden in de Lage Landen komen pas echt aan bod vanaf Hoofdstuk 4. Daarop zit de lezer met ongeduld te wachten want eigenlijk is dit de beweegreden om het boek te kopen. Het is evident dat je in de geschiedenis van het algemene naar het specifieke moet vertrekken. Maar een “inleiding” van honderd bladzijden vooraleer ad rem te komen, lijkt me nogal lang.

Robert Nouwen is niet alleen heel goed vertrouwd met de geschriften van antieke historici als Cassius Dio, Caesar, Tacitus, Strabo, enz. Ook archeologische vondsten zoals monumenten, fragmenten van opschriften, enz. betrekt hij in zijn werk. Hij stelt zich ook kritisch op t.o.v.  de antieke geschiedschrijvers en ontleedt hun geschriften en uitspraken met de nodige voorzichtigheid. Historiografie en propaganda lagen immers heel dicht bij elkaar. Nouwen gebruikt trouwens het woord “propaganda” in de titel van het tweede hoofdstuk. Continue reading →