In het Provinciaal Museum, Mu.Zee, aan de Romestraat in Oostende, loopt nog een hele maand de tentoonstelling van werken uit de eerste periode van Servranckx toen de kunstenaar overstapte van figuratieve naar abstracte kunst en nieuwe vormen van expressie.

Origineel is wel dat naast de kunstschilder en beeldkunstenaar nu ook een andere Servrackx wordt getoond, nl. de binnenhuisarchitect en de ontwerper. De man was dus heel veelzijdig.

Tussen 1920 en 1924 maakte Servranckx naar schatting zo’n 200 schilderijen en beeldhouwwerken. Uiteindelijk koos hij voor de geometrisch-abstracte stijl waarin hij bv. de moderne industriële samenleving verheerlijkte. In plaats van een werk te benoemen, gaf hij er dikwijls een serienummer aan, wat de indruk van lopendebandwerk moest geven.

Als we deze industrieel geïnspireerde schilderijen bekijken, denken we aan het gedicht “1932“  van Louis Aragon uit de bundel Hourra L’Oural (1934). Net zoals de dichter de zware industrie binnenbracht in zijn literair oeuvre, deed Servranckx dit in de schilderkunst. Trouwens, ook het gedicht van Aragon draagt een jaartal als titel:

1932

Le petit cheval n’y comprend rien
Qu’est-ce que c’est que ces caissons
ces arbres de fer ces chars ces chansons
qui sortent de sortes
de fleurs suspendues
Et rien ne sert de trotter Les mots de métal
volent
le long de la route au vent malicieux des poteaux télégraphiques
Le petit cheval n’y comprend rien de rien

Le petit cheval n’y comprend rien
Le paysage est un géant enchaîné avec des clous d’usines
Le paysage s’est pris les collines dans un filet de baraquements
Le paysage a mis des colliers de fumées
Le paysage a plus d’échafaudages qu’un jour d’été
n’a de mouches
Le paysage est à genoux dans le socialisme
et l’électricité
étire ses doigts fins du ciel à la poussière

Le petit cheval n’y comprend rien
Personne ne dort dans ces maisons d’hommes
Ça siffle partout comme après un chien
et des léopards de feu se détachent au passage des wagonnets
le long du combiné des sous-produits chimiques
Tonnerre du minerai tombant aux concasseuses
Tonnerre du rire des hauts-fourneaux
Tonnerre d’applaudissements des eaux du barrage
au numéro d’un clown inconnu qui crache du fer […]

We komen ook nog de Servranckx van de toegepaste kunsten tegen. De kunstenaar heeft een tijdje gewerkt als ontwerper van behangpapier waarvan we enkele voorbeelden kunnen zien, o.a. behangpapier met gestileerde bloemenmotieven.

Na 1925 hield hij zich ook bezig met decoratie en architectuur. Zo ontwierp hij rond 1926 in het Brusselse een gevel en het interieur voor een apotheek. Hij werkte nadien ook samen met architecten, o.a. met Huub Hoste voor wie hij een bureau-fumoir ontwierp.

In de tweede helft van de jaren twintig veranderde hij het geweer van schouder. Hij begon te twijfelen aan de weldoende rol van de industrie voor de mensheid, verliet het thema van de industrie en opteerde voor organisch en surrealistisch aandoende motieven.

In de jaren dertig verslechterde het politiek en socio-economisch klimaat. Die verslechtering had ook zijn invloed op Servranckx wiens schilderwerken nu grimmiger werden en soms ook apocalyptische taferelen vertoonden.

De tentoonstelling is verdeeld over een zevental ruimtes en komt goed tot zijn recht binnen de heldere en hoge zalen van Mu.Zee. De bezoeker kan rustig en volgens eigen ritme de tentoonstelling doorlopen. De bewaking is wel degelijk aanwezig maar blijft discreet op de achtergrond zodat de bezoeker niet de indruk krijgt voortdurend geobserveerd en gadegeslagen te worden.

In een afzonderlijke ruimte kan men ook een zwart-wit opname van Servranckx uit de televisiereeks Ten huize van uit 1961 bekijken.

Het toegangsticket is ook geldig om de vaste tentoonstellingen te bekijken.

Een ideale activiteit voor een regenachtige of winterse dag aan zee. Let wel: enkel nog tot 6 januari!