Woensdag 5 juni 2013. Een zonovergoten, heerlijke lentedag. We gaan wandelen in de buurt van Deinze, meer bepaald rond het kasteel van Ooidonk[1].

De auto laten we achter aan de parochiekerk van Sint-Maria-Leerne en volgen de lommerrijke en imposante dreef in de richting van het kasteel van Ooidonk. We passeren onder de Blauwe Poort die haar naam te danken heeft aan de eertijds blauwe luiken. Dit is de enige van de zeven poorten die nog overblijft. De datum 1595 verwijst naar het jaar dat de poort werd gerestaureerd. Wat verder op komen we voorbij langs de Kapelanij waar de huispriester van het kasteel woonde. Rechts van de weg ligt het Goed te Reabels waar de jeneverstokerij van het kasteel was ondergebracht. De wandelaar kan niet naast de imposante ingang van het kasteel kijken. Hoewel de kasteeltuin, aangelegd in de 19de eeuw, toegankelijk is voor toeristen, reserveren we dit bezoek voor een andere keer want vandaag hebben we nog een aantal kilometers voor de boeg. Toch even halt houden in restaurant Het Koetshuis waar een lekker kopje koffie op ons staat te wachten.

We komen voorbij aan de zijkant van het kasteel en wandelen via goed onderhouden geasfalteerde landelijke wegen tot aan de vlakte van de Leie. Het is hooitijd, overal zijn de landbouwers druk aan het maaien. Hun tractoren verstoren de rust van de natuur en wandelaar en fietstoerist moeten voortdurend uitwijken voor deze luidruchtige mastodonten. Blijkbaar zijn alle plaatselijke landbouwers vandaag op baan en op het land! De Leie ligt diep weggestoken tussen ons en de verspreide bebouwing die we in de verte ontwaren. Hier wonen geen sukkelaars! Toch spijtig dat ze niet allemaal goede smaak hebben en hun kitscherige architectuur hier en daar het landschap ontsiert.

De Leie werd via een doorsteek van een honderdtal meter recht getrokken. Waar vroeger de rivier een meander vormde, is de Oude Leie vandaag een afgesloten waterplas. Deze plas is een ideale broedplaats voor watervogels en een visrijke plaats voor de lokale vissers. Vanaf de Leie is het wandelpad in verharde aarde en redelijk smal zodat de wandelaar voortdurend uit de kant moet gaan voor wielertoeristen. Ondertussen bewonderen we de mooie wilde bloemen in de berm en op de oevers. Een streling voor het oog, zeker nu het pas echt lente is geworden.

We steken de gevaarlijke brede Leernsesteenweg over en komen zo terecht in het tweede deel van het parcours. We hebben de boorden van de Leie verlaten voor een zuiver agrarisch landschap, met veel vergezichten maar minder idyllisch dan daarnet. Voor we terug in Sint-Maria Leerne komen, bemerken we tussen de bomen het goed verborgen Kasteel ter Meere ingesloten door een ringsloot en massa’s rododendrons.

We komen hier beslist nog terug, in elk geval om de tuin van het kasteel van Ooidonk te verkennen.