Kazerne Dossin is een aanrader

Het Holocaust & Mensenrechten-museum bevindt zich In Mechelen. Heel belangrijk dat die twee aspecten aan elkaar worden gelinkt hoewel de Holocaust hier de meeste aandacht krijgt. Dit neemt niet weg dat die link heel belangrijk is. Dat politiecommissaris-generaal De Bolle haar agenten een verplicht bezoekje aan Dossin oplegt,  is een duidelijk signaal.

Het museum is ondergebracht in een modern en uitnodigend gebouw gelegen vlak over de ingang van de achttiende-eeuwse kazerne Dossin waar zich het Memoriaal bevindt. De Vlaamse Gemeenschap subsidieert het museum en heeft op geen middelen gezien. Je wordt vriendelijk ontvangen aan de balie en krijgt er alle nodige informatie voor het bezoek. Op niveau -1 is er een vestiaire met lockers en een cafetaria. Heel het gebouw is net, verzorgd en brandveilig. Mensen met een beperking kunnen alle niveaus bereiken met de lift.

   

Op de gelijkvloerse verdieping krijgt de bezoeker een videomontage van een tiental minuten te zien. Zo maakt hij of zij kennis met de problematieken die in het museum aan bod komen. Deze beneden ruimte is comfortabel en sfeervol ingericht met aan de zijkant enkele sculpturen die nauw bij het thema van de Holocaust aansluiten. Op de andere zijmuur staan ontelbare portretten van gedeporteerden die nooit meer zijn teruggekeerd. Continue reading

Hitlers furiën

Vrouwelijke beulen in de killing fields van de Holocaust

Wendy Lower
Spectrum 2013, 397 blz.

Wendy Lower doceert geschiedenis in de U.S.A. en doet onderzoek rond de Holocaust. In deze recente publicatie onderzocht ze de rol van de Duitse vrouw in het Holocaustgebeuren.

In haar speurtocht in gerechtelijke en andere archieven, maar ook ter plaatse in de Oekraïne naar het land waar de killing fields voornamelijk naar toe verwijzen, stelde ze vast dat na mei 1945 weinig Duitse vrouwen werden veroordeeld voor misdaden tegen de mensheid. Nochtans bestond het nazi-apparaat – voornamelijk dat van de SS – voor ongeveer één tiende uit vrouwen.

De nazistaat was een mannenstaat en omzeggens geen enkele vrouw speelde een rol in de politiek of in de besluitvorming binnen de N.S.D.A.P. De nazi’s zagen de rol van de vrouw als ondersteunend. Haar ware rol moest ze spelen binnen het gezin en dan vooral bij de procreatie, het ter wereld brengen van gezonde Arische kinderen die het Herrenvolk moesten voorzien van kloeke soldaten. Deze taak werd de meisjes al van in de jeugd bijgebracht of beter gezegd ingestampt binnen de Bund Deutscher Mädel, de vrouwelijke pendant van de Hitlerjugend waarvan het lidmaatschap verplicht was. Continue reading