Het Memoriaal Prins Karel is maar één onderdeel van het Provinciaal domein Raversijde. Daarnaast kan je nog Walraversijde en de Atlantikwall bezoeken en wandelen in het omliggend uitgestrekt natuur- en recreatiepark.
Toen we nog op het college zaten, maakten we regelmatig een fietstocht naar Middelkerke. Gewoonlijk kwamen we naar Oostende terug via het “duneweggetje“.
Wat vandaag het recreatiegebied van de Oostendse Kreken heet, was voor de fusies van 1970 grondgebied van de vroegere gemeenten Stene, Zandvoorde en Snaaskerke. Men sprak toen gewoon van ‘t Schorre, een uitgestrekt landbouwgebied dat na het Beleg van Oostende (1601-1604) opnieuw aan de zee was onttrokken. Vorige eeuw kwam je hier niet veel Oostendenaars tegen. ‘T Schorre was een boerengat en Stene-Dorp een ingeslapen en godvergeten polderdorpje.
Wie Poperinge bezoekt, zet traditioneel het Talbot House op zijn programma. Hier zijn we dan ook gestart. Spijtig genoeg heb ik aan dit bezoek erg gemengde gevoelens overgehouden. Hoewel men erin geslaagd is om het informatief gedeelte aan de ingang sfeervol in te richten, vond ik de infopanelen ondermaats. De mechanische piano en het ander materiaal dat op een hoop werd gegooid om de gevolgen van het oorlogsgeweld te simuleren, geeft een slordige indruk en belet dat de bezoeker een overzicht krijgt van de hele ruimte. De informatiepanelen bevatten vooral algemene informatie over de periode van en rond WO I. Hoe het leven was achter het front, hoe de werking van Talbot House in mekaar zat, hoe de rustperiodes achter het front verliepen, komen in minder mate aan bod of gaan verloren achter de meer algemene items. Ik had de indruk dat Talbot House op dit vlak wil rivaliseren met het In Flanders Fields museum van het naburige Ieper. Dat lukt natuurlijk niet, want het origineel is altijd beter dan de kopie.
Provinciaal sitemuseum Walraversijde
Walraversijde, tussen het huidige Raversijde en Middelkerke, ontstond als vissersnederzetting waarschijnlijk in de tweede helft van de 13de eeuw. Het betekent: inham van de zee gelegen bij de woonplaats van Walraf. De kust was toen niet rechtlijnig zoals vandaag en had verschillende inhammen. Vandaar: Koksijde, Lombardsijde, Raversijde, Bludsijde (bij Bredene), …
Het oorspronkelijk dorp lag eigenlijk waar nu het strand en de zee is. Nu nog kan men bij laag water onder het zand restanten van muren vinden en hier en daar ook nog een potscherf rapen.
Godewaersvelde (Fr.) is een klein dorpje aan de voet van de Catsberg (Mont des Cats), op enkele kilometers van Poperinge. Het telt nagenoeg 2000 inwoners.
Het loont de moeite om er het even kleine Musée de la vie frontalière te bezoeken.
Zevergem is een deelgemeente van De Pinte en ligt aan de Schelde, op slechts enkele kilometers van Gent. Het is één van de oudste Scheldedorpen. De Provincie Oost-Vlaanderen stippelde een prachtige wandelroute van 5,6 km uit onder de benaming Doornhammeke (D/2008/0332/3). De wandelweg loopt zo goed als volledig langs de Scheldeoevers en zijn vroegere meanders.
De Schelde werd al vanaf de 15de eeuw rechtgetrokken. De meanders werden afgesneden van de stroom en op die manier hadden ze in de 19de en 20ste eeuw minder te lijden onder industriële en andere vervuiling. Tegenwoordig zijn het private viswaters. Het hoefijzervormig gebied binnen de meander noemt men ham. Vandaar de benaming Doornhammeke maar ook de naam van de Oost-Vlaamse gemeente Hamme, …
Vanuit West-Vlaanderen Middelburg bezoeken, was vroeger niet zo eenvoudig. Je moest op tijd aan de ferry in Breskens zijn, zo niet was het een uur wachten op de volgende boot. Tegenwoordig houdt de verplaatsing niets meer in. Voor 5 euro rijd je comfortabel door de Westerscheldetunnel en in een mum van tijd kom je aan in het centrum van Middelburg.
De stad kwam gehavend uit de Tweede Wereldoorlog. In mei 1940 kwam ze zwaar onder het vuur te liggen van de oprukkende Duitsers. De bevrijding van Walcheren kwam pas in november 1944 terwijl men boven de grote rivieren nog de fameuze “hongerwinter” zou moeten trotseren. Nadien werd de stad zoveel mogelijk in haar oorspronkelijke staat hersteld en is men daar ook bijzonder goed in geslaagd. Veel originele bouwwerken uit vroegere tijden zijn er dus niet overgebleven maar dat valt ook helemaal niet op. Alles lijkt zo goed als oorspronkelijk …
Van de brug aan de Cathilleweg naar de Nieuwegebrug op het grondgebied Jabbeke
Richting Brugge via de rijweg
Er is een kleine parking met enkele zitbanken naast het kanaal aan de Cathilleweg. Een paar schepen zijn aangemeerd. We steken het kanaal over via de voetgangersbrug en nemen de rijweg richting Brugge. We passeren voorbij het Estaminet Ter Spinde. Goed aan de zijkant blijven wandelen want er komen voortdurend wielertoeristen uit beide richtingen! We komen enkele zeldzame auto’s tegen. Rechts, tussen de bomen door, prachtig zicht op de vele kreken en het overstromingsgebied naast het kanaal, met in de verte de spoorweg Brugge – Oostende en aan de horizont de Brugse torens. Enkele zeldzame woningen versoren het landschap. We wandelen onder de Jabbekebrug door en bewonderen de weelderige plantengroei aan de andere oever van het kanaal. Overal vlierstruiken die in bloei staan. Ondertussen komen een tweetal pleziervaartuigen voorbij. Voor we de Nieuwegebrug bereiken, zien we de werf waar twee nutteloze bruggen over een weg die nooit werd aangelegd, nu eindelijk worden afgebroken. We steken het kanaal over via de Nieuwegebrug
Donderdag 24 mei 2012
Gisors
Vertrek rond 10u00 ‘s morgens. Reisweg: Kortrijk – Doornik – Bapaume, een drukke autosnelweg door het Noorden van Frankrijk. Daarna richting Amiens – veel rustiger !- en nadien de gewone weg naar Gisors waar we rond 14u00 aankomen. Eén van de eerste warme meidagen, een verfrissing zal deugd doen! We installeren ons op het terras van de Jean Bart, alle deuren en ramen staan open, een fris windje waait binnen, de zomer lijkt nu definitief in aantocht, denken we. Op de kaart van de snacks vinden we wat we zoeken. Lekker en smakelijk, vlug en vriendelijk opgediend, vergezeld van een demi-pichet de rouge. Nadien nog een café-crème om te laten zakken en vooral om alert te blijven in het verkeer. Rustige sfeer in Gisors, een goed bevolkt centrum, grote parking, ideale plaats om even te pauzeren op doorreis.
Op de parking komen we een publibus van de Franse landmacht tegen. Enkele jonge kerels staan al op de bus te wachten, waarschijnlijk om aan te monsteren bij L’armée de terre.
Het Amsterdam van Anne Frank
De digitale wereld biedt heel wat mogelijkheden voor het geschiedenisonderwijs en voor al wie belangstelling heeft voor het verleden. Geschiedenis is een heel belangrijk vak voor de jeugd, spijtig genoeg ondergewaardeerd omdat het geen onmiddellijke tastbaar voordeel oplevert als bv. wetenschappen en techniek. En toch: “Historia, magistra vitae”: het verleden brengt je tot inzicht over het heden, uit wat gisteren gebeurd is, begrijp je beter vandaag.
Geschiedenis is niet noodzakelijk een saaie bedoening, maar kan ook heel boeiend zijn. Vroeger was het de vertelkunst van de meester of van de leraar die de lessen interessant maakte. De meester deed zijn best maar kon in latere tijden niet meer concurreren met de bewegende en gekleurde televisiebeelden